çocuk sevgisi

• biraz önce kızım uykulu gözlerle kalktı. su verdim. "baba seninle yatayım" dedi, yattık.
  yatarken uyumak üzere olduğunu görünce saçını okşadım bir iki, uyanır diye ürkekçe.
  elimi çekince uzandı elimi tuttu, sonra kırk yıllık dostummuş gibi kolunu boynuma attı yatakta.
  "sen benim arkadaşımsın" dedi.
  
  anladım ki artık bir arkadaşım var.
• insanın en temiz ve en saf dönemine duyulan sevgidir bir nevi. yanından geçerken göz göze gelinince gülümseyen ve el sallayan bi canlıyı nasıl sevmesin ki insan? tanımadığı birine gülümseyebilecek kadar saf. ya da zinciri atmış bisikletini onarmasına yardım etti diye ''abla dondurma alayım mı sıcakta yoruldun o kadar'' diyebilen 9 yaşında bir çocuk. büyükler bir teşekkürü bile çok görürken cebindeki belki de son parayla dondurma ısmarlayabilecek cömertliğe sahip bir küçük insan neden sevilmesin ki?
  
  kimse kusura bakmasın ama dünyada o kadar çok nefret edilebilecek şey varken çocuklardan nefret edenleri anlamıyorum. ve onların hayatlarının köreltilmesi gözlerimi dolduracak kadar canımı yakıyor.
• bambaşka bir şey sanırım bu. en sevmediğiniz adamı bile kucağında bebeğini severken görünce bütün öfkeniz, dellenmeleriniz geçiyor.
• bir çocukla bir yetişkinin arasında kaçınılmaz bir güç eşitsizliği vardır. dolayısıyla süblime çocuk sevgisi, ego tatmininin çok kolay bir yolunu maskeliyor olabilir, narsisistik eğilim göstergesi olabilir. evet, bu kadar basit olabilir. bu basitliğine rağmen en az farkında olunan en underrated problematikler kategorisinde zirveye oynamaktadır.
• evlilik için kadın açısından "hakların yarıya inip sorumlulukların iki katına çıkmasıdır" derler. çocuktan sonra bir kez daha haklar yarıya iner ve sorumluluklar iki katına çıkar. böyle geometrik olarak büyüyen bir dizi. diğer taraftan fiziksel açıdan da hırpalayıcı bir süreç. doğumdan sonra savaştan çıkmış gibi oluyor kadın. bunlara rağmen deliler gibi çocuk sahibi olmak istiyor. gerçekten tatmadan tanımlanamayacak bir his olsa gerek.
• en masum, en ömürlük sevgi.
  tanrı saklasın tüm çocukları.
• kucuk insanlara^* karsi azami olcude sevgi ve hosgoru tasima durumu. yasla birlikte gelistigi soylenen bu sevginin insanin ölümlü varligini bir sekilde ölümsüzluge intikal ettirme hissinin uzantisi oldugu soylenir. erkeklerin sahip olmalari durumunda kizlarin gonlune taht kurmakta zorlanmayacaklari ozellik.
• bahsi gecen sizin cocugunuz veya cocuklarinizsa tarif edilemez bir sevgidir.
  
  ` : kaynak`` : 3,5 yasindaki`` : ve`` : 16 aylik cocuklarim`
• evinize gelen misafirlerin sahip olduğu; boyunun ve gücünün yetebileceği her yeri ve herşeyi karıştıran, çiçekleri kopartan, yiyecek/içeceklerini koltuğa döken, ebeveynlerini hiç iplemeyen, insanlara yemek yedirtmeyen, temizlenip düzenlenmiş evin 2 saatte içine eden küçük canavarları görünce içinizden hafiften eksilen sevgidir.
  
  imza: işten gelip evi toparlamaktan anası ağlamış bir dost.
• kara murat benim. evet içimde çocuk sevgisi var. nasıl büyük bir sevgidir anlatamam. ama şöyle bişi var, herkes kendi çocuğunu sever de diyemiyorum. bu dünyada bütün hıncını çocuğundan alan 3 yaşındaki çocuğuna tekme atan orospu çocuğu baba diye bir gerçek var.
  
  otobüsü ve uçağı ayağa kaldıran çocukların annelerine binbir kevaşe ve orospu yakıştırması yapan, aynı durumdayken kendini avuttuğunu iddia eden insanlardan acilen çocuk yapma lisansı alınmalıdır.
  
  çocukları sevmeyen kimseyi sevemez. ve kimseyi sevmeyen kendini de sevmez. önce çocukları sevin sonra kendinizi. bir çocuğu sevme şekliniz kalbinizi gösterir ya da göstermez. olmayan şey nasıl gözüksün, değil mi?