çocukluktaki en masum düşünce

• kişi yetişkin olduğu zaman bu düşünce aklına geldikçe; düşüncenin temizliğine ve saflığına aşık olabilir.
  
  edit: bu başlığı açmama sebep olan düşünceyi unuttum. hatırlayamıyorum ve çıldırıyorum. hatırlarsam buraya ikinci bir edit olarak eklerim.
  
  edit2: hatırladım! bir zamanlar ön plana çıkan ''annen evde mi annen evde mi, annen evdeyse gel bize gidelim'' sözlerini içeren şarkı vardı. ben bu şarkıyı duyduğumda; ''annesinin evde olması daha iyi değil mi? ne güzel poğaçalar, börekler, pastalar yapar onlara'' diye düşünerek şarkıyı saçma bulurdum.
• mandalinayı portakalın yavrusu sanmak.
• -allahım sen bana ve aileme sağlık, para, mutluluk ver.
  iç ses: ama bu çok bencilce oldu allah bencilleri sevmez daha genişletmem gerek.
  -allahım sen bana ve ülkemdeki tüm insanlara sağlık, para, mutluluk ver.
  iç ses: başka dil konuşan insanlar var, onları eklemezsem allah kızar.
  -allahım sen bana ve dünyadaki tüm insanlara sağlık, para, mutluluk ver.
  iç ses: bilim çocukta gördüğüm uzayda da yaşam olabilir mi ki?
  -allahım sen bana, dünyadaki insanlara ve uzayda yaşayanlara da sağlık, para, mutluluk ver.
  iç ses: evet bu güzel oldu, iyi geceler.
• annemin yaptığı mücverlerin herbirinin birer hayvana benzemesi . büyüdük insan postunda hayvanlarla tanıştık mücverler mazide kaldı.
• ormana gidince dağ çileklerinin olduğu bir yere gelindiğinde sessiz, uslu ve iyi yürekli oluvermek. böylece şirinleri görebileceğini düşünmek. aslında gerçekçi olmayı severdim küçükken. dolayısıyla biliyordum çizgi filmlerin gerçek olmadığını ama bir yanımda öyle inanmak istiyordu ki günün yarısında gerçekçi çok bilmiş diğer yarısında da hayalci takılıyordum. gerçi hâlâ öyleyim sanırım.
• cips paketlerinin üzerinde ki arapça yazıları kurana ait sanmak öpüp başa koymak yerde toplamak bla bla. sersefil olmuş yıllara bunları da ekleyek hadi
• dizilerin tekrarlarının tekrar çekildiğini sanırdım, (sanki her çekimin bir defa oynatılma hakkı varmış gibi.) oyuncular aynı hareketleri milimi milimine nasıl hatırlayıp yapıyorlar diye bayağı şaşırmıştım.
  
  bir de anaokulundayken bir arkadaşım istanbul'da yaşayan herkesin fenerbahçe'yi tuttuğunu söylemişti, halbuki istanbul'da yaşayıp cimbomlu olan akrabalarım vardı, nasıl olduğunu anlayamamıştım, akrabalarım nasıl cimbomluydu o zaman? çocukken çok çabuk inanıyorsunuz. "kids are the true believer" (burdan the oa'e de selam.)
• anneyi ve babayı ölümsüz zannetmek.
• cansız nesnelerin hisleri olduğunu düşünürdüm.
• sihirli güçlerimin olduğunu sadece bunu nasıl kullanacağımı henüz kesfedemedigimi düşünüyordum her gün türlü türlü şeyler deniyor arkadaşlarıma ucabildigimi anlatıyordum en üzücüsü de buna ben bile inanıyordum..