dissosiyatif füg

• kabaca kişinin farkında olmadan kendini başka bir yerde bulma durumu.
• disosiyatif bozukluklar arasında yer alır. kişi geçmişini unutup evini, iş yerini terk eder. bazen 1-2 gün bazense aylarca kendisinden haber alınmaz. kimlik karmaşası yaşarlar veya yeni bir kimliğe bürünürler. füg öncesi duruma dönünce, kişide geçmişteki travmatik olaylara karşı unutkanlık görülebilir.
• (bkz: disosiyatif füg)
• (bkz: tempus fugit et nos fugimus in illus)
• organik bir arızaya dayanmaksızın kişinin evini , işyerini terkederek yeni bir kimliğe bürünmesi halidir. ne aile üyelerini ne de işyerindeki arkadaşlarını tanımaktadır. takındığı yeni kimlik eski kimliğine kıyasla iddialı ve gösterişli bir kimliktir. misal ; adam daha önce barda garson olarak çalışmakta iken füg sonrası kimliğinde ise birdenbire laila'nın sahibi oluverir anadın mı ? çoğu vakalarda hasta kendisine yeni bir isim ve oturacak yeni bir ev bulur. akıl bozukluğunu gösterir işaretlere rastlanmaması , şaşkın ve gelişigüzel dolaşmaların görülmeyişi dissosiyatif füg ün tipik karakteridir. yani dışardan bakınca kişi sağlıklıymış gibi algılanır.
  efenim ; hastalık geçici olup aşırı psikolojik yüklenmeler sırasında ortaya çıkmaktadır. genellikle bir kaç gün nadiren de birkaç ay sürer. (tabi barda garson olup da füg sonrası laila'nın sahibi olan arkadaşın durumunun birkaç saat sürmesi kuvvetle muhtemeldir) uzun süren kimlik kaybında kişi daha çok maksatsız fakat rahatsız etmeyen seyehatlere çıkmaktadır.
  iyileşmeden sonra hasta füg sırasında olup bitenleri kesinlikle hatırlamaz. iz bırakmadığı gibi tekrar da etmez .
• bilinçdışı başkaldırıdır.
• genellikle kısa sürelidir. kısa sürdüyse çok uzaklaşmış olamazsınız.
• su aralar en cok ihtiyacım olan şeydir. itinayla bu sürece hazırlık yapıyorum sanki. bi gireyim icine, hakkını vericem söz.
• duyduğum, gördüğüm en karizmatik psikiyatri hastalığı. güçlü bir kadın olduğuma pişman olma nedeni oldu. şarteli kısa süreliğine kapatmak gibi bir şey. kafanızı karıştırdığımın farkındayım hemen açıklamaya başlıyorum.
  travma sonrası bedenin güçlü bir acıya dayanamayıp kendini korumaya almasıdır. bu tür hastalar bir anda herşeyi
  unuturlar, kendilerine yeni bir kimlik oluşturup ona uygun davranırlar. tekrar normale dönmeleri 3- 4 ay sürebilir.
  tanıdığım ve bizzat bir kaç gündür ilgilendiğim hastayı anlatmak istiyorum sizlere.
  hasta olan kişi 26 yasında bayan. kendisi 28 yasında olan kuzenimin eşi.
  kuzenim; hovarda alkolik pisliğin teki üstelik sık sık işsiz kalıyor.
  kuzeninin eşi uysal, hanımefendi biri aynı zamanda asilliği, güzelliği dillere destan.
  çok küçük evlenen bu çift sürekli kavga ediyor kız borç ödemekten, aldatılmaktan
  yoruluyor defalarca ayrılmayı deniyor bu seferde tehdit ediliyor.
  bir kavga esnasında her şeyi unutan kızcağız 5 yaşındaki bir çocuk gibi davranıyor. tabağındaki bitirmessen arkandan ağlar diyerek yemek yedirilebilen bir hal alıyor. bahçelerinde çamurdan oyuncaklar yapıyor ve inanılmaz mutlu belki de hayatının en mutlu olduğu yıllar onlardı o yüzden çocuk olmayı seçiyor.
  iki gündür tedavisi için bende kalıyorlar kuzenim perişan. beter olsun pislik.
  daha önce insanlar değişir mi ile ilgili araştırma yapmıştım bir sürü yayın makale okudum, gözlemledim , zihniyet değişirse ancak değişim olabiliyor o da imkansıza yakın bir şey. bu araştırmaları, aldığım notları çıkartıp kuzenime gösterdim. hayatına bir pislik olarak devam edeceğini ona tane tane anlattım, hayatında bir kez olsun bir iyilik yap kızcağız düzelince insanca hayatından çık dedim umarım etkili olur.
  gelelim benim hastalığı neden sevdiğime travma nedenim farklı da olsa acı çektiğim doğrudur kısa süreliğine mutlu olduğum karakteri yaşasam fena mı olur.
• dsm-v'te ayrı sınıflandırılmaktan vazgeçilen, diğer sınıflandırmalarla birlikte görülen durumdur. füg'ün eşlik ettiği dissosiyatif amnezi gibi.
  
  bunda diğer psikiyatrik hastalıklarda olmayan bir çekicilik mevcut. ara sıra aslında böyle bir durum başıma gelse ne iyi olur diye düşünürken buluyorum kendimi. düşünsenize bir anlık, tamamen kendini herşeyden soyutlayıp eski hayatınla hiç bağı olmayan bir hayata başlıyorsun ve bu durumu yadırgamıyorsun. hiç olmadığın birisin, hiç yapmayacağın şeyleri yapıyorsun. toplumsal kaygıların bugünkü durumuna göre değil, o ana göre şekilleniyor. bir müddet sürüyor, 2-3 ay sonra tak herşey eskisi gibi.
  
  aslında düzeldikten sonra, yaşadıklarını hatırlayabilmek güzel olurdu; ama olmasa da sıkıntı değil. senin yokluğunda herşey nasıl şekilleniyor, herkes neler yapıyor görmek güzel olurdu. çok sıkıştığı için, beynin kaçma yolu mu yoksa hastalığın bir komponenti mi tam ayırd edemesem de hastalıktan ziyade ilgi çekici bir durum bence.
  bunu yaşayan bir kaç kişi görürsem ve yeterince akılları başındaysa daha detaylı incelerim.