the conversation

• coppola has bir sinema okuludur. hatta sinemanın kendisir. kafamdaki yeşilçama yönelik en büyük eleştirinin kaynağıdır insan hiç mi etkilenemez hiç mi nasiplenmez hiç mi kopye etmez bunu şu koca kafam almıyor malesef. conversation coppolanın kişisel filmi olmakla beraber yine başka bir üstadın antonioni nin "professione reporter" ayarında olduğunu düşünüyorum ki blow up ın tematiğinede paraleldir. en nihayetinde watergate i ve telekulak skandallarını senaryosundan dolayı öncelemiştir ölesine kurgu oyunlarıyla bezelidir ki yer yer bir meydan okumadır. bir sahnede acık daire kapısının başında hackman ı görürüz kamera ağır ağır loş odanın içinde sağa doğru pan yaparken bir anda hackman ı ölünün başında buluruz-kanepede mahmur bakışlarla izlerken bir anda nolüyoz lan die silkinmeme ve faltaşı gibi açılmış gözlerle baka kalmışımdır. vietnam buhranındaki amerikan halkının watergate le allak bullak olan kafaları ve boşlanan güven duygularının karşısına böyle bir başyapıtla çıkmak ancak coppola zat-i alisinin harcıymış