sürpriz eve dönüşlerde evde kimseyi bulamamak

• bir 17 ağustos sabahı haftalarca işten güçten fırsat bulamadığım gerekçesiyle anneye uğrayamamış bir "insan" olarak eve gidip evi kapı duvar bulma hadisemin bendeki artçı sarsıntıları olarak kalacaktır her daim.
  
  evde kimseyi bulamamak ne, dolap kapakları açık? tablolar yerlerde, niye? kardeşim ve yeğenim? yatakları bozulmamış? ama ya yatağın üzerindeki bu toz??? (tavana bak!)
  
  cep telefonu? -negatif- televizyon? -negatif- radyoyu aç! -negatif- telsiz?
  "marmara'da zzztttt.. deprem zztttt... yardım zzzzzttt..."
  
  sürpriz eve dönüşlerde bazen evde bir yığın insan bulur insan. ben bundan korkarım daha çok kapıda kalmaktan.