yine yeni yeniden

• en sevdiğim nilüfer albümü. bu albümle koyduğu çıtayı asla aşamayacak.
  
  nilüfer’in seksenler sonu ve doksanlar başında yayınladığı albümlerde sesinin ve yorumunun gücü dinleyiciyi ezecek raddededir. kadın resmen size isyanını, yakarışını, özlemini, sevdasını hissettirir, hem de iliklerinize kadar... bu albümün farklı olmasının sebebi ise hem beste kalitesinin hem de nilüfer’in yorumculuğunun ayrı ayrı öne çıkmasıdır. bu albümü geceler, esmer günler, sen mühimsin gibi güçlü albümlerden benim için daha ayrı kılan nokta ise şarkıların oldukça yoğun olmasıdır. bu albümde on şarkı var ve sadece dört tanesi hareketli ve pozitif; geri kalan altı şarkı ise yoğun, duygulu ve acımasızlar. kırılgan bir döneminizde dinlerseniz ağız burun dalabilecek kapasitedeler.
  
  çocukken yeniden sev, aman, beni anlamadın ya gibi hareketli şarkılarını sevdiğim, ağır şarkılarını anlamadığım bu albüm; yıllar sonra, artık yaş itibariyle albümü anlayabilir olduğumda beni fazlaca etkilemişti. bu kadar yoğun bir albümü nasıl yapabildiler diye düşünmüştüm. düşünsenize; öyle bir albüm ki haram geceler ile birden albümün tüm havası karanlıklaşıyor, ardından kavak yelleri, dokunsalar ağlarım, her sevda yeni bir veda gibi üç dev hüzün bombası araya katılan hareketli şarkılara rağmen bir bir vuruyorlar. kapanışı ise resmen bir yakarış senfonisi olan çarem benim yapıyor, albüm biterken siz de bitiyorsunuz.
  
  böyle bir albümü yarattıkları için onno tunç’a, aysel gürel’e, adnan ergil’e, şehrazat’a ve yorumladığı için nilüfer’e ne kadar teşekkür etsem az. bu albüm, müzikal açıdan dev bir sanat eseridir.