kendi adını taşıyan ilk albüm

• sabah ilen patronumun işyerine gelenleri karşılama amacıyla bangır bangır çalmasıyla tanıştığım bir ilk albüm. telefon alarmına bağışıklık kazandığım için uyuyakalmıştım, çok geç kalmıştım; bu albümü keşfetme coşkusu içinde uyanıverdim ansızın.
  ayrıca albümün içindekiler de çalışma değil şarkı galiba. son zamanlarda ilk dinleyişte ısındığım, ikincisinde enseye şaplak göte parmak moda geçtiğim tek albüm oldu bu aynı zamanda. e içinde cenk durmazel'in yer aldığı albüme de "kent insanının duyarlılığına sesleniyor, hezeyanlarını gıdıklıyor" gibi şablon yorumlar yapmamı beklemiyordunuz değil mi? müziği konusunda yorum yapacak kadar yetkin olduğumu düşünmemekle beraber, sözlerini çok yaratıcı buldum. kişisel favorilerim deprem ve devam şarkıları. "hayatıma asma bir kat yaptım, yeni bir aşk bir de çekyat kaptım" diye dolanıyorum ortalıkta. ama galiba tüm şarkılarını ayrı bir sevdim. hatta yeniden de sevebilirim; hiç eksik olmasınlar bu malt hülasası kişiler.(biliyorum ki, sadece cenk bey'den ibaret değiller) çok geçmeden kendi adını taşıyan ikinci albümlerini de yapsınlar.
  
  ayrıca cenk bey'e özel notum olacak: kliplerde falan kanepede boş boş oturan turuncu tişörtlü adama ihtiyacınız olursa,(ki işte o adam benim) gelir boş boş otururum yine. bir yarım saatimi daha neden öyle geçirmeyeyim ki sonra? tamamen gereksiz bir insanım zira. (bkz: abesle iştigal)