• bir adamı deli gibi özlemeye emanet edilmiş son bir kaç gecedir annemi sevmeyi/anmayı/özlemeyi unuttum; affeyleye! sahi affeder anneler herşeyi değil mi? öyle bir seviyorki; elin ayağın oluyor uzuvsuzsan, şefkat oluyor yalnızsan... kimseler sevmiyor misal seni; katilsin, canisin olmadı birilerini derde garkeylemişsin... sevdasıyla geliyor o, kucağı daimi açık. canın sargısı; mesela kulunçların ağrıyor bir grip sonrası, "yat sen evladım" diyor, gözleri ağlamaklı. ya da bir ateşli gecenin iğrenç kabusundan "yavrum" diyerek uyandırıyor seni, tuz değil, biber değil "hayat" oluyor geceleri. içine döküyor her derdini, arada söylense de sen yaşıyorsan alıyor sahici nefesi...
    uzağındayım şimdi; çok! kaç zaman oldu göremiyorum. uzaktayken keyifle pek anamıyorsun anneyi; özlemek biraz arabesk zeminli. derecik yolundan gelirken teypte bir "pencereden kar geliyor..." ezgisi, annemsizim, gurbetteyim, canım da fena yanıyor, dökülüyor yaşlar sicim sicim... arasam, acısını ikiye katlicam! varsın olsun diyorum, bir başına ağla. o eşsiz insana kıyma; tut sesini, durdur kendini...

    bu bakınız boş kalmasın dedim gece gece.
2 entry daha
hesabın var mı? giriş yap