kadir-i mutlak

• freud'un tanrı kavramını açıklarken kullandığı bir kavramdır. kısaca, çocuklar kişiliğin gelişmeye başladığı dönemde ebeveynlerinin kadir-i mutlak olduklarını düşünür, yani onların gücü herşeye yetecektir, çocuk böylece kendini çaresiz ve güçsüz hissetmekten kurtulur. ancak bir zaman sonra ebeveynlerinin gücünün sınırlı olduğunu farkeder, çocuk hâlâ kadir-i mutlak kavramına sahiptir, ama kavramın içi boşalmıştır, ebeveyn artık bu kavrama uymamaktadır. bu durumda çocuk tanrı kavramını, önceden sahip olduğu kadir-i mutlak kavramının içine yerleştirir. böylece freud tanrıyı, insan hayatı üzerinde etkiye sahip bir doğaüstü güç olarak değil, kişilik gelişim dürecinde insanın kendi yetersizliklerini anlayabilmek için kendini karşılaştırmak istediği yaratılmış bir kusurusuz imge olarak görür.