değiştiremeyeceğin durumu kabullenmek

• maalesef doğru bir sözdür. anneme iki hafta önce pankreas kanseri teşhisi kondu. hem de son safha. hem de en fazla 6 ay ömür biçtiler. nazım'ın şiiri geldi aklıma hani diyor ya;
  ...bir kurşun kalemim vardı, ben içeri düştüğüm sene
  bir haftada yaza yaza tükeniverdi.
  ona sorarsanız: 'bütün bir hayat...'
  bana sorarsanız: 'adam sende bir hafta...'
  
  6 ay annem için kalan bir ömür, herhangi biri için sadece basit bir mevsim geçişi.
  
  duyunca koşturursun, gitmediğin doktor kalmaz en ünlü prof.lara gösterirsin raporları ama hepsinin yorumu aynı. biri dese ki şu paraya hallolur bu hastalık veya şu hastane ya da filanca doktor çözüyor. öyle bişey demiyorlar aksine dünyanın en zenginleri bile kurtulamıyor bu lanet illetten.
  
  hal böyle olunca ne kadar istemesende bu durumu değiştiremeyeceğini kabullenmek zorunda kalıyorsun. tek amacın annem acı çekmesin, bari bunu engelleyelim oluyor.
  
  gelecekteki bana not: bu entry'yi hastanede annenin başucunda beklerken girdin, unutma.