arzu

• zihni gün görmeden, karanlıkta, ışıkla belirmeyecek ve zamandan daha büyük olan şiddetin darbelerine dönüştüren yalıtım; ötekilerin korkularıyla çevrili.
  
  bağ ıssızlığını celalilere dayandıran, 1864 kuraklığında aç ve tehlikeli olmanın akla dönüşen gizemiyle, suyuna sahip iğde ağaçlarının özsuyunu ateşle buharlaştırıp, dalı siyah bir demire dönüştüren gerçekçi simyanın farkında olan, ve üzümü şarap görünümlü nefrete çeviren ve şarabın neyi nefrete çevireceğini bilen biri.
  
  böylesine şeytani bir içe bakış. içten öteye de, içerdeki o bölgeyi de delip geçen kısacık süren farkındalıkla daha ötesindeki tanımlamanın ifşası. inkarın olmadığı yerde, iğrenç bir gülüşle alınan sorumluluk, insanı önce asil ve güçlü yaparken sonra, alacağını alır ve hızla basit, ilkel olana terkeder.
  
  etik hep yanlış külotları yırtar. şarabı yatağa, şehveti odaya dönüştüren ötelerdeki geçmişin belirgin ışıkları; arzu edilenin karanlığını katlederek zamanı, basit tacizlerle sunar.
  
  öteki; tüm ciddiyeti ve şımarıklığıyla evrenin en iletken varlığıyken, birden o karanlık belirir ve kısacık bir bakışla, onu korkutan ötekiliği ona iade edersin. sonsuz bir nihai kılış gücü, tesir edilemeyen öz çatışmalarından uzakta, karanlığıyla zamanı damıtır. ama kimse tatmin olmaz.