sevdalım hayat

• "bir anılar denizi...
  
  ankara'da uzak iklimleri merak eden gençlerin kitap okuma merakından başlayıp hücrelere, dağlara ve ıssız avrupa başkentlerine uzanan bir macera bu...
  
  öncelikle benim ama bir anlamda hepimizin hayatına dair bir anlatı.
  
  kitabı okuyacak genç kuşakların, bizimkinden daha mutlu bir türkiye'de yaşamalarini dilemekten başka hiçbir şey gelmiyor elimden."
  
  demiş zülfü livaneli, sevdalım hayat için...
  
  ben de kitabı ilk okuyanlardan olmanın sevinciyle, kulağımda ipod'um, ipod'umda sevdalım hayatı dinleyerek, bir yandan da sevdalım hayatı okumaya başladım.
  
  önsözü okurken bile gözlerim doluverdi. içim içime sığmıyordu, çünkü birazdan, hayatım boyunca hayranlık duyduğum bir insanın hayat hikayesini, ilk defa bu kadar detaylıca, kendi kaleminden okumaya başlayacaktım.
  
  önsözden bir alıntı daha yapmak istiyorum:
  "(...)
  sonra bu hayatın içindeki güzel anları düşündüm; dostluklar, dayanışmalar, ortak hayaller, gümbür gümbür patlayan kahkahalar, sevdayla dokunan anlar aklıma geldi. bana bakan gözlerdeki umut ışıltısını ve milyonlarca hançereden yükselen sağlıklı, diri sesin, bulutlu bir gökyüzünün gürleyişini hatırladım. ardından o kadar yakınmaya hakkım yok, diye düşündüm. her şeye rağmen güzel ve anlamlı bir hayattı bu. belki de zorluklar olmadan, bu mutlu anların doğması zordu.
  (...)"
  
  evet, içim içime sığmayarak ve sevdalım hayat'ı dinleyerek başladım sevdalım hayat'ı okumaya.
  gerçi biz livaneli severler, sevdalım hayat'ı hep izliyorduk, sevdalım hayat'la birlikte milyonlarca hançeremizden yükselen sağlıklı, diri sesimiz ile bulutlu bir gökyüzünü gürletiyorduk... o, sevdalım hayat olmasaydı, ne o bizimle bu kadar aynı dili konuşabilir ne de biz onu bu kadar çok sevebilirdik.
  
  ve...
  sevdalım hayat'ı sevmekle başladı her şey...
  
  ...sevdalım hayat çalıyor bir yandan, sevdalım hayat'ı okuyorum bir yandan, sevdalım hayat devam ediyor bir yandan... tüm üretkenliğiyle, paylaşımlarıyla, tüm umuduyla ve tüm umutsuzluklarıyla devam ediyor bir yandan. sevdalım hayat sevgiyle akmaya devam ediyor ve ben sevdalım hayat'ı okuyorum.
  
  çocuk zülfü'den başlayarak ve kulağımdaki bestenin sahibi bu küçük çocuk mu şimdi, diyerek okuyorum sevdalım hayat'ı.
  
  böyle düşündükçe durup durup kitaptan başımı kaldırıp, gözlerimi kapayıp sadece sevdalım hayat'ı dinleyip, nota nota ayıklayıp, bu küçük çocuğun yaşayacak olduğu hayatından çıkan bu besteyi tekrar özümseyip, iyi ki sevmişim sevdalım hayat'ı diye düşünüyorum.
  
  henüz çocuk zülfü'yü okuyup gülümsemelerde, hatta kahkahalardayım, daha hüzünlenip ağlayacağım, biliyorum. bir tebessüm de olsa, gözyaşı da olsa, sevdalım hayat, heyecanla devam ediyor...