hasan ali toptaş

• o kadar yaşlandık ki "rüşvetin kanıtı mı olur" lafını bilmeyen dallamaların "hani kanıt" diye taciz kanıtı arandığı zamanlara geldik.
  
  kanıt dediği de kamera görüntüsü, mesajların ekran görüntüsü bu yüzeysel hötöröflerin.
  
  al ben sana bir simülasyon oynatayım.
  
  bundan 20 yıl önce. genç, kadın yazar. edebiyata yeni atılma çabalarında. çevresi dar. cihangir'de, asmalı mescit'te edebiyat fakültesinden bir arkadaşının vasıtasıyla ünlü, orta yaşlı bir yazarla tanıştırılıyor. birkaç kişi oturuluyor, muhabbet ediliyor.
  
  kadın adamın ilgisini çekiyor. kadın da adama hayran. ünlü bir yazar, çevresi var. belki insan gibi yaklaşılsa ilişki bile yaşanır. adam kadını hemen yakınlardaki evine çağırıyor belki çalışma bahanesiyle, belki muhabbete.
  
  kadın da gidiyor. sonrası malum. kadın kimseye anlatamıyor çünkü sikik toplum "orada ne işi varmış" diyecek. kadın adamdan hoşlansa bile zamanı gelmeden yapılan her hamle tacize dönüşebilir. belki önce tanımak istiyor. belki arkadaş olmak istiyor. her evine gittiğiyle yatmak zorunda da değil. adam ise ataerkil sikkoluğun ürünü "geldiyse verecek" kafasında. belki sözle, belki fiziksel olarak taciz ediyor. adam ünlü, çevresi geniş. kimseye inandıramayacak kendini. sosyal medya yok. çevre sınırlı. dayanışma yok bugünkü gibi.
  
  kanıt? rüşvetin kanıtı mı olur dallama?
  
  bilimsel araştırmalara göre bundan 20 yıl önce çevremiz aile, mahalle ve iş ile sınırlıydı. şimdi birleşik devletler başkanına tweet atabiliyorsun filan. hollywood ünlüsü sana cevap verebiliyor sosyal medyada. dünya globalleşti.
  
  20 sene önce öyle değildi.
  
  ee kanıt? bak hala!
  
  al bak ben sana hayatın içinden olabilecek en basit simülasyonlardan birini kurdum. şunu kafanda oynatacak kadar beyin yoksa kafa tasının içinde, ben beynini besleyen damarlara işeyeyim dallama.
  
  tacizci olduğunu kabul eden yazar. adalet herkes için gelecek, er ya da geç.