adı vasfiye

• bakış açılarının birbirini bir ayna gibi yansıttığı film. filmde dört değişik perspektiften kadının alımlanma süreci haliyle biraz yurttaş kane'i, biraz da ondan esinlenen laura'yı (otto preminger) anımsatır. kadını okuma, görme biçimleri eril vizyonun bakış açısından yansıtılır. bir anlamda atıf yılmaz amerikan sinemasından ilhamla türk toplumuna ve ataerkil ilişkilere, ataerkil bakışın kadını okuma biçimlerine yoğunlaşır. kadın var mıdır, yoksa erkeğin bakış açısından mı var olmaktadır, araştırılmaya tabi tutulur. filmin başında da sonunda da anlarız ki saf haliyle kadın yoktur, asla olmamıştır. sadece ataerkinin görme biçimleri söz konusudur. ama gene de vasfiye'nin çabası kadın olmak için atılmış adımları ve belli bir tür kadın mücadelesini duyumsatır. çaba da mücadele de hep sürecektir, çünkü baskıcı ataerkil bir toplumda kadın olmak öyle pek kolay değildir.