masumlar apartmanı

• ilk bölümünden beri inci’nin ilk defa arkasını dönüp gitme tribinde yüzde yüz haklı olduğu dizidir efendim.
  
  han(zo), sözüm sana.
  ablan zor durumda olabilir, ailen senin için önemli olabilir, bunlar fikrini bile sormadığın birini kendinle aynı zindana hapsetme hakkını verir mi sana? sahip olduğu bütün aileyi seninle olmak adına kaybetmiş birine sen benim için fedakarlık yapmadın, tımarhanemi paylaşmamakla bana haksızlık yaptın denir mi? döner arkasını gider işte böyle. napıcan şimdi, de bakiyim bana? yine iki gofret - bi balona bağlarım bu işi diyosan şu dizinin senaristleri bile kurtaramaz seni, söyleyim sana.
  
  senaristler demişken... şu naci kişisi dizi tarihinin en zorlama karakteri olabilir. durduk yere ahiretten döndü, mektuplar güvercinler derken safiye’nin gönlüne zembille indi, ama aslında onun en iyi arkadaşından çocuk yapmış da sonra terk etmiş derken gözünün toprağa baktığını öğrendik. bir sonraki bölümün finalinde gözlerini safiye’nin gözlerine dikip “hamileyim” derse şaşırmayacak haldeyim. emekli olsa da bi nefes alsak diyorum...