yolun sonundaki ev

• "yolun başında ne vardı, diye sormuştu çocuk, daha güzel günler beklentisi, gelecek umudu, demişti. zamanın umudun törpüsü değil gıdası, beşiği olduğu çocukluk yılları, sevincin kederi hep yendiği, zamanın sonsuz sanıldığı cıvıl cıvıl gençlik yılları vardı yolun başında. "
  
  mor salkımlara tırmanan kedilerle yolun sonundaki evin sokağında yürüyorsunuz, etrafı saran mayhoş kokuyu duyumsuyor, apartman boşuklarında büyüttüğümüz kedilerin ince tiz mırıltılarıyla, bellek sizi çocukluğunuza öyle bir götürüyorki!.. oya hoca'nın güçlü kalemi sayesinde, kitabı okurken her satırında sizlerde de yaşanmışlık hissi yaratır ve baştan aşağı erguvan giyinirsiniz.