five easy pieces

• filmin sınıfsal tahlili için harcanan emeği takdir etsem de, bu öyküyü dönemsel ve dönemin mutlaka şart koştuğu üzere bireysel -yani bireyin birey oluşu ve içerisine girip çıktığı insan topluluklarından kendisini bir tarafa koyuşu- bağlamında tahlil etmeyi daha faydalı buluyorum. zira, öykünün kahramanın dertleri içerisinde doğduğu toplumsal sınıftan kendisini ayırmadan önce başlamış -öyle olmalı çünkü kendisini sınıfından bu nedenle koparmıştır- ve bir o sınıfa bir bu sınıfa geçip dururken de dinmemiş tam tersine şiddetlenmiştir. bence öykünün anahtarı, kahramanın "o kadar da iyi" bir müzisyen olmaması ile alakalıdır, bu nedenle "o kadar iyi" bir müzisyen olsaydı, -burjuva yahut değil- kendisine tabiatın sunacağı, hatta bu durumda sunacağı değil neredeyse şart koşacağı kaderi, yani bahsettiğimiz adamın doğası, mevcut durumunda, içerisinde doğduğu sınıf ve kendisine kültürü ve o kültürün imkanlarını devreden ailesi tarafından gümüş tepside sunulmuş olacaktı. kahramanımızın itirazı bu eksik tabiatına yani bir bakıma tabiatın kendisinedir.