stalker

in treatment

bu dizinin her bir bölümü terapist ile hastasının bir seansından oluşuyor ama her bölümün başında ya da sonunda o bölümde olanlara veya olacaklara dair kullanılabilecek bir kerteriz noktası veriliyor; seans başlamadan önce bir şeyler oluyor ve bundan sonra olanları ona göre yorumluyorsun yahut seans başladıktan sonra bir şeyler oluyor ve izlediklerini ona göre bir perspektife oturtuyorsun. dizinin zaman olarak mütevazi bir kısmını işgal eden bu bölümler, dizinin asıl olayının yani bize göre klinik olamayacak, özel ve rahatsız edici derecede samimi durumun yumuşatılması, köşelerinin yuvarlatılması demektir. hastaya göre klinik olamayacağını zaten bildiğimiz -çünkü izleyici kendisini bir işaret beklemeden hemen hasta yerine koyacaktır- terapistin kendi terapisti ile olan görüşmelerinden sonra terapist için de öyle olmadığını anladığımız insanlık durumları kameranın durduğu yer, arkaplana yerleşen müzikler ve montaj yolu ile hepimizin bildiği holivud biçimlerine indirgeniyor. zira bize sıkıntı ve baygınlık veren holivud çözümleri, holivud'da çekilen filmlerin belki ama televizyon dizilerinin asla kaçınamayacağı çözümlerdir. bu kadarını kabul ettikten sonra yani mütecaviz holivud yönteminin varlığını kabul edip onu bıraktıktan sonra diziyi izlemek kolaylaşıyor zira malzeme çok kaliteli.

devamını okuyayım »