epilepsi

• biricik kız kardeşimin yaklaşık 17 senedir sahip olduğu hastalık. 3-4 yaşındaki ufacık bir bebeğin yerde kaskatı ve mosmor kesilip dakikalarca kendinden geçmesine sebebiyet veren hastalık. mercanımın yaşıtları gibi olamamasına neden olan hastalık.
  neden olduğunu, niye olduğu hakkında akademik bilgiler veremeyeceğim. ne şu nörolojik boktan anlıyorum ne de elektriklenmeden. tek bildiğim verdiği üzüntü...
  asıl zor olan canınız kanınız nöbet geçirirken öylece bakmak, hiç bir şey yapamamak, ta ki o hasta beden, gözlerini uykudan kalkmış gibi açana dek, başında bekleyen gözü yaşlı ebeveynlerine de anlam verememiştir herhal. ilk zamanlar nöbet geçirmeyle başlamıştı;bayılmalar... daha sonra deşiğik bir şekilde vucudunda vuku bulmaya başladı, söyle ki; tik gibi bir şey düşünün gün içerisinde 30 - 40 defa (daha fazla veya az olması mumkun) oluyor, gözlerin (kafa değil sadece gözler) yukarı kaldırıp, kaşlarını aşağı yukarı oynatmak biçiminde gerçekleşiyor, ve bu nöbetimsi tik veya her neyse, yaşanırken, kişi o an ne yapıyorsa duruyor, ve hareket etmiyor, sizi duymuyor ve cevap vermiyor, misal elinde bir şey varsa eğer elinden düşürmesi muhtemel, ya da çişi gelmişse altını ıslatması muhtemel, kız kardeşimin her gun elinde tabak canak düşürdüğünü veya altını ıslattığına yüzlerce kez şahit oldum, yalnız bu bahsettiğim tik ya da nöbet 3-4 saniye sürüyor fakat daha önce de dediğim gibi gün içerisinde bir çok kez tekrarlanıyor. hastalık boyunca hastanın kafasına sert darbe almaması önerilmişti, sırf bunun için bile kardeşime ablam yurt dışından ozel kasket getirmişti. tabi bu süre içinde kız kardeşimin yaşıtlarından davranışsal olarak ufak farklılıkları vardı. fakat bizim asıl sorunumuz bir tedavi yüntemi bulamamış olmamızdı, çünkü tüm turkıyede gitmediğimiz doktor, hoca, ufurukcu vs. kalmamıştı (hocaya ,ufurukcuye gitmemiz cehaletten değil çaresizliktendir efenim), gel zaman git zaman osman tanıkadında kurtarıcımız ve 10 senelık doktorumuzla, bir tanıdık vasitasıyla tanısmıs bulunduk, yazımın bundan sonraki kısmında "reklam yapıyor, kesin tanıdığı" şeklinde fikirlere kapılabilirsiniz, kapılın efendim muhtelif yerlerime takıcak değilim düşüncelerinizi, buradan bir kaç kişiye yardımım olursa ne mutlu bana, neyse nerede kalmıştık, osman beyin kardeşime uyguladığı ilaç (bkz: depakin) tedavisi sonucunda kardeşim artık, ne bayılma nöbeti geçiriyor, ne de o bahsettiğim tik vari şeyler oluyor, hayatına senin benim gibi devam ediyor, tabi ufak tefek farklılıklar var (hatta ufaktan biraz daha büyük) ama sonuç olarak yaşıyor, bu doktor sayesinde. yaklaşık 10 senedir aldığı ilaçlar yüzünden karaciğeri de hasar gördü, onun için de ayrı bir ilaç alıyor, ilaçın dozajı her 3-4 ayda bir osman tanık'ın kontrolunda azaltılıyor.
  eğer bu hastalıktan müzdarip olan ya da çevresinde bulunan kişiler varsa, tam olarak ne hissetiğinizi biliyorum, ve inanın bana tüm içtenliğimle yazdım bu cümleleri umarım size umut olmuştur nacizene tecrübelerim.