öz şefkat

• kendini katica elestirmek, yaftalayip tekmelemek yerine "neyin var canim" diye merakla bakmaktir.
  
  "sen zaten busun susun" diye kirip dokmek yerine, "basina ne geldi?" diye sormaktir
  
  "kotulukleri hak ediyosun" ya da "iyilikleri hak etmiyosun!" demek yerine "bu haksizligi hic hak etmedin" diye kol kanat germektir...
  
  norobilime gore, duygularimizin farkinda oldukca, onlarla dost oldukca kendimizi regule edip iyilesebiliyoruz. terapiye gittigimizde cogu zaman hepimiz once baskasinin yaptiklarindan sikayet ederiz, sonra kendi yaptigimiz seyleri "durdurmak, kontrol altina almak" uzere yaklasiriz.
  
  aslinda neden bunlari yaptigimizi merak etsek, "bunu yaparak neyi basarmaya calisiyorum" diye kendimize ilgiyle sorabilsek... o zaman kendi hikayemize baska boyutta bakabilecegiz. aci cekerken bize davrananlar gibi acimasizca davranmaya devam etmektense, cektigimiz ve saklamaya calistigimiz yaralarimiz ne, gorup sefkat duyabilecegiz ve o da iyilesmenin, sakinlesmenin yolunu acacak.
  
  oz sefkat oyle kolay gelisen bir sey degildir. once bunun onunde ne engeller var, onu gormen, onlari cozumlemen lazim ve kendine ettigin butun o hakaretlerin aslinda sana ogretilmis, sana soylenmis seyler oldugunu gorup geri iade edebilecek gucu icinde bulmani gerektirir. bu surec (yaralarini terapi ile cozumleme) sancili gecer, ama sonrasinda o sefkat dogal bir icgudu gibi seni sarmaya baslar...
  
  nasil yolda dusmus bir cocuk gordugunde "gordun mu iste sen yaptin!" diye onu suclayip orada yalniz birakmazsak, kendimiz dustugumuzde de ilk ve tek yapacagimiz sey once kendimize sahip cikmaktir ve sahip cikmasi icin guvenilecek insanlara yaralarimizi gosterebilmektir, ki sosyal anlamda da iyilesebilelim... (terapist bunun basinda gelir, dost, aile vb kisiler de bu gorevi yerine getirebilir...)
  
  eger terapiden ogrenilecek ve hayat boyu uygulanacak tek bir ders varsa o da budur, kendi hislerine dusuncelerine merakla ve hak vermek icin yaklasmak, kendini daha fazla elestirip durdurmak, kontrol etmek icin degil.
  
  hemen her terapi aslinda bu temelden yola cikar, benzer yollari kullanarak ayni yere ulasmaya calisir. son zamanlarda deneyip fayda gordugum, bunun en 'basit' yontemlerinden biri: icsel aile sistemleri terapisi