bir insanı yaptığı ilk hatada hayatından çıkarmak

• idealist bir ergen/gençken olur.
  biraz büyüyünce birkaç hatayı daha beklemeyi öğrenir insan.
  az zaman geçtikten sonra, kendi hatalarını da farketmeye başlar.
  bazı yıllar daha geçer ve "hata ne ki" diye sorar kendine. "hata diye bisey yok" der sonra. "tercihler var"
  
  olan ve olmayan, yapılan ve yapil-a-mayan, seçilen ve seçilmeyen her şeyin sebepleri; bu sebeplerin oluşum dinamikleri üzerine filan düşünmeye başlar sonra insan orta yaşların zirvelerindeyken. burada işler bayağı bi soyutlaşır.
  
  derken bir puro bazen sadece bir purodur yalınlaşması belirir bi yerden 40 yaş civarı...
  
  ve insan başladığı noktaya yakın bi yerlerde bulur kendini.
  artık idealist bir genç/ergen gibi, herhangi bir ilişkiyi kesip atmak için o ilk hatanın yettiğini düşünmese de; insan ilişkilerinde o ilk işaretleri doğru okumanın ve bunlara bağlı beliren riskleri kontrollü almanın önemini haiz olur.
  
  hayat uzun bir yol ve büyürken çok değişiyoruz gerçekten