dial m for murder

• kusursuz cinayet kağıt üstünde de gerçek hayatta da mümkündür (nerden bildiğimi sormayın:) bu filmde kusursuz işleyen cinayet planı, kusursuz işleyen bir senaryo ile birlikte ilerlerken, sonrasında ray milland harika bir manevra ile sarpa saran işleri tekrar lehine çevirmişken, 54 senesi itibariyle senaryolardaki hays code kısıtlaması nedeniyle filmin sonunda kötü adam kazanıp, iyi kadın ölemeyeceğinden, senaryo gerçeklikten ve mantık sınırlarından biraz uzaklaşarak beklentileri tam olarak karşılayamaz.
  
  izleyici olarak, karısını öldürmeye de kalksa bunu hakkıyla yerine getirmeye azmetmiş, kıvrak zekalı, harika insan tony'e (ray milland'ın performansı tek kelimeyle: killer!) sempati duymamak mümkün değil. bence güzel falan olmayan, kocasını aldatan kaltak margot^*un, dingil sevgilisinin saçma sapan teorileri(!) ve dedektifin gerçek dışı, fantastik eylemleri sayesinde idamdan yırtmasına sevinemediğimi itiraf etmeliyim.
  
  gel gelelim zaten hitchcock'un da istediği bu değil midir? yaaa...