ürkünç

• charles bukowski 'nin the last night of the earth poems kitabından bi' $iir;
  
  barın sonundaki hatun bana bakıp
  duruyor, ba$ımı öne eğiyorum, bakı$larımı
  kaçırıyorum, bi' sigara yakıp yine
  bir göz atıyorum: hala bana bakıyor, güzel
  giyinmi$, kendisine gelince,
  harikulade denebilir.
  bakı$ıyoruz bir süre; hem ho$nut
  hem rahatsız oluyoum, sonra kalkıyor,
  tuvalete gidiyor:
  
  o ne kıç!
  ne zerafet!
  bir ceylan!
  
  aynada yüzüme bakıyorum, ba$ımı
  çeviriyoruö.
  
  dönüyor, sonra barmen geliyor yanıma: " barın
  sonunda oturan hanfendiden."
  
  ba$ımla selamlayıp, te$ekkur ediyorum, içkimi
  kaldırıyorum, gülümsüyorum,
  bir yudum alıyorum.
  
  yine bakıyor, ne tuhaf ve memnuniyet
  verici bir deneyim.
  
  önüme bakıyorum, ellerime bakıyorum -fena sayılmazlar
  el olarak.
  sonra, birden, aklıma geliyor: beni
  biri ile karı$tırdı!
  
  taburemden kalkıp ağır adımlarla
  kapıya gidiyor ve geceye
  yürüyorum; bulvarda yarım
  blok kadar yürüyorum, sigara
  çekiyor canım, elimi ceketimin cebine
  sokup sigara paketimi çıkarıyorum,
  $a$kınlıkla bakıyorum paketin üstündeki
  markaya(ben satın almadım
  bunları) ölüm
  yazıyor.
  
  sövüyorum, paketi fırlatıp ilk
  bara gidiyorum: ba$ından
  beri biliyordum: fahi$enin
  tekiydi.