rafael nadal

• rafael nadalin ilk ciktigi zamanlari bilirim. tam bir ergen federer faniydim ve ergen nadal gruplariyla surekli atismalara girerdim.
  
  yillar gecti rekabet buyudu guzellesti aralarina djokovic eklendi ve degil tenisin tum spor tarihinin en saglam uclusunun rekabetini izler olduk. bu surecte bizim ergenlik bitti, icinde bulundugumuz bu donemin sansini bilerek ucune de ve onlarin arasinda varolan diger isimlere de saygi duyarak zevkle bu sporu takip etmeye devam ettik.
  
  bugun baktim ki bir zamanlar nadal haterlik yapan ben kendisini hayranlikla izledim ve bir noktada icten ice destekledim. oysa turnuva boyunca ve macin basinda federerin artik 20 uzerine cikamayacagini dusunerek bunu nadal’in yapmasini da istemiyor ve karsisinda kim varsa onu destekliyordum.
  
  gelgelelim ki dorduncu setteki dominasyonu sirasinda ister istemez sunu dusundum; 35 yasina gelmis kendini halihazirda tenisin zirvesine yazdirmis bir adam, kimseye hicbir sey ispatlama zorunlulugu yok. birkac ay once ameliyat gecirmis geri donmesine supheli yaklasilmis ama emeklilik karari vermemis. tum o zorlu psikolojik ve fiziksel yollardan gecip finale kadar gelmis ve son zamanlarin en favori gencine bir noktada dominasyonu kurmus. ıste o noktada dedim ki hakediyor. bu azim bu disiplin bu savascilik gercekten hakediyor.
  
  21’in nadalda olmasi kalbimi kiriyor mu kiriyor. bu rekor hep federer’in liderlik ettigi bir rekordu ama napalim, yuregimiz buruk da olsa sadece helal olsun demek dusuyor.