frontiere s

• efendim öncelikle ilk on dakikasında politik bir film olacağı sinyalini verse de sonunda, gerçekçilik konusunda hakkı yenmeyecek şiddet sahnelerinin mantık hatalarıyla dolu bir çatı altında buluşmasıyla kotarılmış bir film olarak aklımda yer etmiştir. film için güncel bir kötülerle daha az kötülerin çarpışmasıdır denebilir. bu kez kötüleri garip psikonevrotik ve nazi aile üyelerinden ne yedüğü belirsiz motel işletmecisi tribindeki vahşi elemanlar, iyileri ise fransa'nın malum 2007 olaylarından yararanarak bir soygun yapip fransadan kacmaya calisan bir avuç göçmen ve asi temsil etmektedir. arasıra çıkan tv ve radyo haberleri dışında başlarda vaadettiği politik tavrı sürdürmeyen film, politik vurgusunu(dokunuşunu mu desem?) belirsiz bir izlek olarak pragmatistçe kullanır. bizim cılız asi gençlerin aldıkları onlarca öldürücü darbeye rağmen ölmemekteki direncinin yanında güçlü kuvvetli besili aile bireylerinin nispeten oldukça kısa geberme süreleri garip fakat oldukça da tanıdık bir çelişkidir.
  filmin onuncu dakikasından itibaren ölümler başlar ve kurbanlar birbirinden değişik (yaratıcı diyesim geldi) şekillerle ölür. adam öldürme teknikleri konusunda paradan, araştırmadan ya da kandan sakınılmayan filmdeki kişilere ve olaylara anlamlı/derin bir altyapı kurma konusunda malesef pek başarılı olunamamıştır. filmin yarısında ara verildiğinde kim kime yardım edecek kime ne olacak kim hayatta kalacak her şey tahmin edilebilir haldedir. sonuçta film başından sonuna on cesetlik bir gösteriden ibarettir, ve bu gösterinin de hakkını vermektedir, daha fazlasını beklememek gerekir.
  sıkıcı derecede abartılı ses efektleri ile seyirciyi aman daha da gerelim mahvedelim eğilimi filmin yüzeyselliğinin belki de en önemli göstergesidir.
  benzer bir ardarda kıyım içeren şiddet mizansenini ses efektleriyle şişirmeden de etkili kılabilmiş film örneği için, son yirmi dakikasına istinaden bakınız straw dogs