seven ages of rock

• bu hafta "seni görmeyen tek bir yer yok burda/ hayatını değiştirmelisin` : rilke`" ve "devirin devirin devirin" ana temalı, bir dönem müziğin kara deliği olmuş punk vardı. patti smith, ramones, sex pistols ve the clash; titrek ama sert, enerjik ve esrik, basit, hatta yer yer yapay, ortalama pop hümanizminin canını yakan acelesi olan bir olağandışılık.
  sahsen hep esas adam olduğuna inandığım ingiliz hayat tarzını tehlikeye düşürmekle suçlanmış johnny rotten ve hemşehrim sofistike joe strummer'i izlemek aç karnına içilen sigara etkisi bırakmadı değil hani...
  john peel'den apararak söylemek gerekirse " dünyanın sonundan bahsetmek için 70'lerin sonu iyi bir zamandı".