faris kuseyri

• “aklımda yenilendi sonbahar benim için nar ayıklarken ellerin
  çarşılar kapanmıştı oysa, ağaçları kurumuştu soğuk şehirlerin
  
  bir ağaca sarılıyorsun hatıramda, çıplak ayakla basıyorsun çimene
  lodos uğuldarken merak ediyorsun akıbetini kömür sobalı evlerin
  
  katlanmış sayfaları düzeltiyorsun, dolmakalem koyuyorsun cebime
  açıldıkça gizleniyor söz, sırrı parıldıyor ilk defa yeşil mürekkeplerin
  
  dinç başakları okşuyor rüzgar sen saçlarıma dokunduktan sonra
  ne de güzel unutuyor seyyahlar anlamını uzaklara gitmelerin
  
  göğümüzde küpeli güvercinler, affan kahvesi'nde kakule kokusu
  birden seni bırakıp yürüyor dar sokakları büyüttüğün kederlerin
  
  nar ayıklayana gazel / doğu duvarı