şom ağızlılık

• benim de ne yazık ki içinde olduğum grup.
  hani bardağın dolu tarafı, boş tarafı hikayesi var ya, işte o kötümserlik durumu. üzerine çok düşündüm. bu durum, çooookkk eskilere dayanıyor bence. insan zamanının başlarına, korkulan tabiat olaylarına, tanrılara ve dahi insanı yönettiğine inanılan güçlere.
  eğer, hep çok mutlu görünürseniz ya da halinizden hiç şikayet etmeyip şıkır şıkır gülerseniz, muhakkak düzeninizin bir şekilde bozulacağına dair o (batıl?) inanç.
  çünkü hali hep iyi olanlar mutlaka birilerinin dikkatini çeker, mutlaka istemli istemsiz imrenen bakışları üzerine çeker. çeker yani. (bu satırları inanılmaz yumuşatarak yazıyorum, aslında aklımdan geçen sözcükler ne kadar keskin ve şiddetli, bir bilseniz.)
  demem o ki, olaylara temkinli yaklaşmak 'dna'mıza işlenmiş bizim.
  bence abartmamak kaydıyla çok da kötü sayılmaz, ne dersiniz?