5. komando alayı

• bakan hulusi akar geldiğinde mebs’teydim. askeriye çok ilginç hallere bürünmüştü hala aklıma geldikçe halimize gülesim geliyor ekstra olarak 7 yıl kar yağmayan adaya ben acemi olarak gittiğimde kar yağdı. genel acemi binasında yer kalmayınca ahır vari eski tip taş kulübelerde acemilik yaptık. kışın çok zor geçti yazlık bot vermişlerdi şubat ayından hazirana kadar ayaklarımız ıslak gezdik.
  kulübede sadece bir ufo vardı ve çatıda deliklerden içeriye kar yağıyordu. mont bere ile yatıyorduk. zaten kulübenin kapısıda bozuktu arkadaşlarla bir ranzadan demir kırıp kapıya kilit yapmıştık ona rağmen 5cm açık kalıyordu çok fena rüzgar estiği için kulübe hep buz gibiydi.
  
  hazirandan sonra bir sıcaklık artışı oldu anlatamam koskoca ekinleri biçmek ve o biçtiklerimizi başka araziye taşırken sıcaktan bayılıcam sanmıştım.
  
  şehirde doğup büyüyen bir insan olarak bu adadaki süreç bana aşırı zor geldi 17 kilo verdim. ilk 21 gün içinde bir kere duş alabildik, korona sebebiyle kantine gidemiyorduk siparişleri toplu vermek zorunda kalıyorduk suyumuz kalmayınca tuvalet çeşmelerinden su içtik. o kulübeden tuvalete giderken her defasında buzdan kayıp düşüyordum.
  
  sürekli alayda bir şeyleri taşıdık. ustalığa geçtikten sonra askerliği bitirene kadar alaydaki her şeyin yeri değişmiştir :d 5 metrelik bir direk taşıdık hala neden taşıdığımızı anlamıyorum çünkü bir ay sonra geri yerine taşıdık :d:d
  
  çevreme gökçeadada askerlik yaptım dediğimde oo ne güzel geçirmişsindir diyorlar o kadar kötü saçma anılarım oldu ki evet diyip geçiyorum 40 yaş üstü bir kaç kişiye anlattığımda nasıl ya 21. yüzyılın ikinci çeyreğinde bunlar mı yaşanıyor demişlerdi.
  
  ben askere gittiğim için çok memnunum döneli 2 sene oluyor. gitmeden önce çok güçsüz dayanıksız ve sabırsız biriymişim, orada yaşadıklarımdan sonra karakterimi geliştirdim. aileme daha çok bağlandım fizikende daha güçlü hissediyorum. orada yaşadıklarımdan sonra şuan yaşadığım en kötü şey bile komik geldiği için şükrederek yaşıyorum bence herkes askere gitmeli öldürmeyen şey güçlendirir. herkesle arkadaş oldum ama hiçbir kişi ile dost olamadım. z kuşağı ile askerlik yaptığım için karakterlerimiz uymadı. arkadaş oluyorlar ama dostluğa önem vermiyorlar birbirlerinin anasına bacısına söverek şakalaşıyorlar o yüzden kendimi çok yalnız hissediyordum. 24 saatlik günümün 12 saatini gizlice müzik dinleyerek ve kitap okuyarak geçirirdim kitapsızlıktan bir kitabı 5 kere bitirdim “sil baştan”
  
  askerden sonra kitap okuma alışkanlığım bile başladı :d daha söyleyecek çok şey var ama bu kadarıyla bitiriyorum gökçeadada askerlik gerçekten çok zor ama çıktığınızda çok güzel hissediyorsunuz iyiki bu alayda askerlik yaptım
  
  edit: ben mebsteydim yani en rahat takımlardan birinde diğer takımdaki arkadaşlara hep çok üzülürdüm bilgi bilişimci olduğum için kurtarmıştım ama buna rağmen genelde taşımacılık, ekin-ot biçme, bina kablolama yapıyorduk ve harici ile nöbet tutuyorduk çokta rahat geçmemişti ama diğer arkadaşları gördükçe şükrediyordum