kukalı saklambaç

• çocukluğumdan hatırımda kalan nadir şeylerden biridir.
  ankara'da, çocukluğumun geçtiği site, dışarıya kapalı, kendi içinde yeşillik alanları olan çok güzel bir yerdi.
  yaş 10-12 civarları…
  gündüzleri dükkanda dururdum. siparişlere gider, kasaya bakar, dükkanı temizlerdim. millet dışarda oynardı, katılamazdım.
  babam akşam dükkanı kapatınca, onlarla eve gitmez oyuna geçerdim.
  sitenin zengin bebeleriyle kukalı saklambaç oynardık. ağaçlık bir yer olduğu için çok keyifli geçerdi. saklanacak yer çoktu.
  ama en keyifli yeri oyunun sonuydu. ritüel haline gelmişti sonu.
  oyuna 9 gibi başlanır 11 gibi falan dağılırdık.
  o sona kalan ebe için oyun baya sıkıntı oluyordu.
  beraber saklandığımız 3-4 kişi evlere dağılırdık.
  ebe olan saatlerce arar, bulamayınca evine giderdi. tabi ertesi gün, sona kalan ebe ile dalga geçerdik. o da kuyruğu dik tutardı.” ben zaten aramadım sizi,eve gittim” derdi .
  90'larda çocuk olmak güzeldi vesselam.