zeka

• zekayı parçalamak ve toplamak olarak düşünebiliriz. kimi zekalar toplamaya parçamaktan daha çok eğilimlidir. muhakkak ki parçalama olmadan toplamayı düşünemesek bile böyle bir ayrımın gücünü kabul etmeliyiz. örneğin, büyük sistemler kuran düşünürleri ya da inşa eden düşünürleri sağduyusal olarak toplamaya eğilimli olarak düşünebilir. oysa sadece sistemsel özelliğine bakarak böyle bir yargıya varamayız. sistemi kurarken ki parçalanmalara bakmak lazım. bu parçalanmadaki toplama gücüdür zekasal olarak yerleştirirken bakacağımız yer. yine bunun tersine çok fragmanter düşünen, parçalar üzerine düşünmeye kalkan biri tamamen toplama eğilimde olabilir. ne kadar parçalarsa parçalasın aslında çok kısır bir alanda hareket ediyor olabilir. matematiksel zekaya sahip olanlar çok iyi parçalayabildikleri ve bunları çok iyi toplayabildikleri halde parçalamalarının niteliği yeterli olmayabilir. sanatçılar ise daha çok nitelikli parçalarlar. dünyayı çok daha duraksayarak, sanki her seferinde yeniden başlıyormuşsa parçalarlar. her elde ettiği şey, başlangıç noktasını değiştiriyordur. yine de, bu sözlerde tonla sorun vardır.