13 entry daha
  • bu dizi beni değiştiren yapımlardanmış. sonradan farkettim.

    her bölümün sonunda (uzaylı makama) raporlar verirdi mork. aslında vücut~zihin kafesimizde buz gibi yapayalnız olduğumuz ve el yordamıyla anlamaya çalıştığımız hayatı, insanları ve insan ilişkilerini düşününce; hepimizin zaman zaman "uzaylı" gibi hissettiği bir gerçek.

    aynı uzaylılık, yine çocukken bayıldığım, barney stinson'u oynayan aktör neil patrick harris'in dahi bir çocuk doktoru oynadığı doogie howser, m.d. dizisinde de vardı. o garibim de her bölüm sonu bilgisayardaki günlüğüne, o vakitler karşılaştığı / yabancıladığı / çözdüğü / çözemediği meseleleri aktarıyordu.

    hayat bir o yandan bir bu yandan vurunca kendimi buluverdiğim terapi odasında, o uzaylılığı yakaladım ve benimsedim.

    kendimce, her seans bir bölüm sonu özetiydi. keşke hiç bitmeseydi.
1 entry daha
hesabın var mı? giriş yap