tony manero

• rahatsız edici bir filmdi, ödül bir kıstas olmasa da topladığı/aldığı ödüller, insanı dönüp bir defa daha filmi gözden geçirmeye itiyor.
  
  rahatsız ediciliği, ne içerdiği sertlik, ne cinsellik ne de dönemin 1978-şili, diktatör pinochet iktidarı olup, binlerce insanın işkenceden geçmesi, ölmesi ve sürgüne gönderilmesine karşı, filmdeki karakterin gözlerinin kapalı olmasıydı...
  
  rahatsız ediciliği, şili'de 1973 yılında abd'nin desteğinde gerçekleştirilen bir darbe ile, amerikan rüyası içinde kendi rüyasını görmeye çalışan karakterin, amaca ulaşmak için her yolu mübah sayması arasındaki parelellikti.
  
  amerikanın kendi gerçekleştirdiği düşte raul'e düşen rol, olsa olsa kaybetmek olacaktı... faşizm nasıl insana dair olumlu bir söylem üretemiyorsa, filmdeki karakterin bireysel faşizminden de insancıl bir beklenti içinde olmak/ uyguladığı şiddete bir neden aramak, bir o kadar manasız....