kendime not

• eğer gece ağrılarım yoksa,
  vücudum uyuşmamışsa uyuyabilmişsem;
  gece mide bulantısıyla uyanıp kusmamışsam, sabah yemek yiyebilmişsem…
  aynaya baktığımda saçlarım varsa ve kaşlarım kirpiklerim.
  ne çok şeye sahibim?
  
  ne çok şeye sahibim.
  bu dünyada su içerek aldığım kemoterapi ilaçlarını atmam gereken fakat bir yudum su içemediğim, çünkü midemin almadığı zamanlar da yaşadım.
  
  normalliğin, rutinin sihrine hep inandım. ancak standart donanımlara sahip her insan gibi düzgünce uyuyup uyandığım dağınık saçlı sabahlarımı çok özledim. çok özledim.
  
  bir sabah kanser oluyorsunuz ve söylendiğiniz tüm normalleriniz hastanenin camlı vitrininde unutulmuş kurumuş bir çiçek gibi solup gidiyor.
  
  kemoterapiye gittiğim günlerde hastanenin camlı vitrininde, sevinçle yollanmış ama sahibine ulaşamadan solmuş çiçekleri her gördüğümde aklıma kendim geliyor.
  
  kendime not: yaşamanın kolay olmadığı bu hayatta en önemli şey kendimim. vitrinimdeki çiçekleri asla soldurmayacak, kendimi asla söndürmeyeceğim.