the elder scrolls iv oblivion

• surekli ana goreve (italyancasi "main quest") yonlendirmeye calisan oyun. dagin basindaki kurtla da konussaniz(farzi misal), sehrin ortasindaki herhangi biriyle de, surekli "kwatch'de olanlari duydun mu?" diye ittirip dururlar. "duydum dayi duydum" diye gecistirseniz de bu oynadiginiz sure boyunca devam eder. ozellikle "kardesim ben kafama gore takilmak istiyorum, kapiymis, soysuz kralin soyuymus umrumda degil, ben kafamdaki frp dunyasini yasamak istiyorum" seklinde oynamak isteyen biriyseniz bir sure sonra biktirir. oyunun ana gorevi zaten "ali gel"den daha manali olmadigi icin yan gorevlerle ugrasmanin keyfi daha coktur.
  
  mesela ben hic kralmis, kapiymis ugrasmadan "dark brotherhood" a katildim, kisa zamanda baronluga yukselip efesdarkbrother oldum. ondan sonra "gideyim hele bir bakayim neymis bu kralsoyu ve madalyon hikayesi" diyerek jauffrey denen labunyayi buldum. trip ustune trip atti. herif hem "sana ihtiyacimiz var" diyor hem suratini limon yemis bebek kivamina sokup "what?" seklinde klark cekiyor. sinirlendim cektim yayimla okumu, uzerine yagdirdim, gokyuzu karardi oklarimdan, gunes gorunmez oldu. bizim dingil yere dustu. iki saniye sonra uzerinde onbinbesyuz okla kalkip "oh iyi ki geldin" dedi. anladim ki klasik "hikaye icin gerekli bu adam, essek gibi grafik yapariz ama gerceklik namina boyle bir durumda alternatif senaryolar ve karakterler uretmekle ugrasmayiz, bu adam olmez abiycim" bethesda mantigiyla karsi karsiyayim. tekrar kevgire cevirdim. allah sizi inandirsin vucuduna saplanan oklardan adam gozukmuyor, adeta kirpi kivamina gelmis, ama hala "sana kralin soyunu anlatmam gerek, iyi ki vaktinde geldin. umarim gec kalmamisizdir" falan diyor. bir de "dark brotherhood" gorevlerini tamamlayanlar bilir, shadowmere diye bir atiniz oluyor karakan kardesligine katilinca. hem olmesi cok zor hem de at gibi kinci bir hayvan. neyse iste benim beygir ok attigimi gorunce "bu olsa olsa dusmandir" diyerek (at akli iste, belki sakalasiyoruz lan) habire jauffrey denen hirboyu tepiyor. hirbo dusup bayiliyor, tekrar kalkiyor "oh hosgeldin" diyemeden beygir tekrar tepiyor tekrar dusuyor, beygir tepiyor bu bayiliyor, beygir tepiyor bu bayiliyor. bu arada hala kirpi gibi okla kapli. her kalkisinda "kralin soyu, kapi, daedra" diye diyaloglarini tekrarlamaya calisiyor. isterseniz bu dongu sonsuza kadar gidiyor. hayir ne azimmis arkadas. hem onda hem bende hem atta, ucumuzde de hucum edilmez bir vucut ve olmez bir ruh var (bkz: cingoz recai). zibidiye 3000 ok harcadim, beygir tepe tepe harita sinirina kadar goturdu ama adam "kralin soyu... insanlik... vidi vidi..." demekten vazgecmedi. sonra bosverdim dedim konussun. vucudundaki ikibinseksen okla gitti masasina oturdu ve hikayeyi anlatti, gorevler verdi, bana cok ihtiyac duyuldugundan ve benim yardimlarim olmadan asla basariya ulasamayacaklarindan bahsetti, sonuna kadar dinledim. konusmasi bitti ve aninda "hemen cik git evimden yoksa sehir askerlerini cagiririm" dedi. sonra ben aklimi kaybettim, 3 sene akil hastanesinde tedavi gordum falan filan. simdi iyiyim.
  
  kisacasi rezil bir yapay gerizeka ve guzel grafikler (son model bilgisayar alacak parasi olanlar icin, yoksa sana bana hala kartondan agac, gazete kagidindan ev gibi gozukmekte) barindiran oyun.
  
  simdi "iyide oldurmesen ne olur?" diyenler icin, bir karakteri oldurmeye gucunuzun yetip yetmemesi ayri, onun sirf hikayeye alternatif bir yon koymamak adina oldurulemez olusu ayri. frp nin ozu budur bana gore. olmayan bir dunyada hep olmak istediginiz bir karaktere burunerek birkac saatligine de olsa, yalan da olsa yeni bir gerceklikte var olmak. birgun hakikaten tam anlamiyla ozgur ve her istediginizi yapabildiginiz halde kilitlenip kalmayan, cok guzel ve gercek bir frp yapacaklar biliyorum. ama o gunu gorecek kadar uzun omrum olmadigi icin uzuluyorum,