hikem-i ataiyye

• mustafa kutlu'nun yoksulluk içimzde kitabında yaptığı ufak bir alıntı beni benden almıştı zamanında.(ki yanlış hatırlamıyorsam yoksulluk içimizde bu alıntının üzerine bina ediliyordu) ^***
  sonra ne oldu, unuttum bu alıntıyı. mustafa kutlunun kitabına her gözüm çarptığımda ilk aklıma gelen o güzel alıntı idi.
  sonra bir gün ataullah iskenderi nin hikmetlerini elime aldım, arka kapağını çevirdim ve "çat"
  
  her cümlesi çarpıcı bir kitaptır. hatta bana kalırsa, şu an anladığımız manada al oku bitir üçlüsüne muhatap bir kitap değildir. o masada durur, bir gün bakarsınız 5-10 hikmet okursunuz, sonra belki bir ay bakmazsınız, sonra bir gün baştan sona okursunuz, sonra yine bir süre uzak kalabilirsiniz ama garantilidir ki bağımlısı olursunuz...
  
  not olarak: şerhli halini okumak bence efdaldir. iki hikmet arasındaki geçişlerde arayı soğutmaya yarayabilir, okuduğunuzun üzerine düşünmeye vesile olabilir. aksi takdirde yapacağınız şey bir hikmet okuyup kafi miktarda düşünüp diğer hikmete geçmek olacaktır.