caruso

• hani seversin, yaşarsın da o sevgiyi, sonra üstünden yıllar geçtikten sonra bir gün hafif bir sızı hissedersin sol yanında, kağıt kesiği gibi, ince ince sızlayan, sızladıkça daha çok acıtan işte öyle bir şarkı bu. sevmeye, sevgiye, insana söverken insanı susturur aynı bir bebeğe verilen emzik gibi, susar ve sadece dinlersin alabildiğine. tutulmamış, tutulamamış sözler gelir aklına, gülümsemeler gelir sebepsiz, migren krizinin bitmesi gibi bir huzur kaplar içini. o körfezi hayal edersin, hayal edipte gerçekleştiremediğin düşlerin o körfezden ağır ağır yüklü gemiler gibi geçip gittiğini görürsün, arada şarkı çalar üstad isyan eder seviyorum derken sen isyan edersin sevdim derken. bir yanın kalk gidelim buralardan der, bir yanınsa bok yeme otur. gariptir, garip olduğu kadar da karmaşık. evet belki fazla anlam yüklenmiş olabilir bir tek şarkıya ama o şarkı hayatı tasvir edebiliyorsa normaldir bu.
  ne kadar zıt duygu varsa ya içindedir ya da çağrıştırır kendini bu şarkıda, insan gibi ruhu olduğunu var sayarım her dinleyişte. eğer yeni bir ilişkiye başlamışsa insana aşkı, biten bir aşktan sonraysa yıkımı tasvir eder...