ran

• rashomon ve dersu uzala'dan sonra akira kurosawa'nın en etkilendiğim filmidir. film demek çok basit kalır aslında bir destandır, şaheserdir. birçok akira kurosawa filmi gibi süresi çok uzundur ve birçok akira kurosawa filmi gibi uzun olmasına rağmen kesinlikle sıkmaz. çünkü her sahnesinde ayrı bir etkileyicilik vardır. sahnenin birinde diyaloğa hayran kalırsınız diğerinde oyunculuğa başka birinde renklerin kullanımına bir diğerinde müziklere vs. birçok sahnede ise her birine. her karesinde ne kadar titiz bir yönetmenlik olduğunu anlarsınız, gerçekten emek verdildiğini idrak edersiniz ve kusursuzluğa hayran kalırsınız.
  
  öyle bir filmdir ki izleyiciyi yormadan ve ipin ucunu kaçırmadan birçok konuya değinir. sadece savaş ve mücadele görmezsiniz, her diyalogda her sahnede ayrı bir noktaya parmak basılır.
  
  filme dair son anektodum ise şu şekildedir. genelde film izlerken hoşuma giden kareleri durdurur ve print screen alarak bir albüm oluştururum. ran filminde de aynısını yapmayı düşündüm ancak filmin ilk 15 dakikasından sonra vazgeçtim. çünkü her planda print screen tuşuna bastığımı fark ettim ve albümünü yapmaya kalkışırsam saatlerimi alır diye vazgeçtim. her planda ayrı bir görsel şaheserlikle karşılaştım çünkü. yine de vaktimi ayırabileceğim bir gün albümünü yapmayı düşünüyorum.