galatasaray

• olumune karamsardir benim babam, yarim bardak suyu degil gormeyi, bardaga bakmaya bile tenezzul etmez; yoktur orada su, olmamistir. galatasaray sevgisi de biraz boyledir, takim iyiye yakin oynasa da keyifsizdir, ya simdi ya da yakin bir zamanda boyle oynamaya devam ettigi muddetce kaybedecektir. olur ya, takim istikrarli bir sekilde kotu oynar, hep en kotusunun olmasini ister. 3 yiyorsa 5 yesin, berabere kalacagina madara olsun, kumede kalacagina ikinci lige dussun diye umar. sahtedir sahte olmasina, kavli oyle soylese de icinin hali baskadir, bilirim. ama devrimin vaktiyle bir ihtimal olduguna hic inanmamis, onu hic guzel bulmamis olsa da; dibe dusmenin bir ic devrimle sonuclanacagina dair bir sezgisi vardir iste. cunku bu takimla ilgili bir mazisi vardir, hatiralari vardir, simdiki taraftarin dilinde pelesenk olan 14 senelik ozlemi cekmisligi, metin oktay'i canli canli izlemisligi, onun durusuyla galatasaray'a gonul vermisligi vardir. takim kotu de olsa, daha kotusunun olmasini istedigini itiraf ediyor da olsa, sevdasindan vazgecmez, vazgecemez.
  bu ulkedeki ekseriyet gibi biz de babadan gorduk bircok seyi. o allah'a inandigi icin inandik, o galatasaray'i sevdigi icin sevdik; hasa sorgulamadik, hasa kuskulanmadik. basarilarin bas dondurdugu zamanlarda, henuz aklimiz da cok ermezken, mehmet agarli, derin devletli kadrolara ses cikarmadik. fethullah gulen'in sahitliginde kral hakan sukur'u biz de alkisladik. yerliciydik biz de hep, arkadaslik, takimdaslik, oyundaslik tikirindayken; hangi topcu neciymis, hangi yonetici neyin pesindeymis, ugrasmadik.
  oysa sorsalar simdi "sen bu takimin nesini seviyorsun diye?", verebilecek bir cevabim dahi yok. bir zamanlar aslinda yalnizca basarilarini sevmis oldugumu; ugruna cektigim bir cile, yoluna hayat adanacak bir degerle karsilasmadigimi sessizce kendime itiraf ettikten beri galatasaray uzaklasiyor benden git gide. sevdanin curuk kokleri ayriliyor yavas yavas topraktan. arda'ya bakiyorum, olmuyor; hagi'ye bakiyorum, olmuyor; zamanimin efsanesi kral'a bakiyorum, olmuyor; baskan'a bakiyorum olmuyor, taraftara bakiyorum olmuyor. yasanmamis mazilere bakiyorum; kirik kolla maca devam edip kafayla aglari sarsan metin oktay'in o anini yasamis, o an galatasaray sevdasi bogrunu delmis, ama sans o ki, sonrasinda o efsane metin oktay'dan asla falsolu bir soz, sevdasina halel getirecek bir tavir gormemis babami kiskaniyorum.
  ne ki, sevda iste yavas yavas gidiyor bu yureklerden. isin hem en aci hem de ne yoneticisi ne de eski-yeni futbolcusu olsun farkinda olunmayan tarafi da bu zaten. yakinlarda ilanlar duser sari sayfalara: gonul vermelik takim araniyor!