çocuk masumiyeti

• adam gibi bir düzen kurulu olsaydı belki hiçbir zaman kaybetmeyeceğimiz masumiyetimiz olacaktı.en azından büyük bir kısmını koruyabilirdik.çocuklara baktıkça insan genelde kendi çocukluğunu hatırlıyor.sonra yaşadıklarını,tanık olduklarını kısaca bir gözden geçiriyor.o anda içi cız ediyor, kalbinde buruk bir acı hissediyor.o masum çocuğa belki de neler anlatmak istiyor ama sadece o masumiyete hayran hayran bakıp gülümsüyor,gülümsemek istiyor,çünkü o masumiyetin o anda mutlu etmek istiyor. bir taraftan da yürekten diliyor ömrünün sonuna kadar hep böyle gül çocuk diye..sonra çocuğa iğrenç bir dünya bırakmanın, elinden gelenlerin yeterli olmamasının ağır utancını hissediyor.başı önünde yürüyüp gidiyor.