şeyh esad erbili

• aynı zamanda divan'ı olan bir şairdir ve ateş redifli bir gazeli meşhurdur:
  
  tecallâ-yı cemalinden habibim nevbanar âteş!
  gül ateş. bülbül ateş. sünbül ateş, hakü har ateş!
  
  şuâ-yı âfitabındır yakan bil cümle uşşakı,
  dil ateş, sine ateş, hem dü çeşm-i eşk-i bar ateş!
  
  hayâl-i şem'-i rûyinle aceb mi yansa can u dil
  nigârım gel de gör kalbimde âteş âh u zar âteş
  
  ne mümkün bunca âteşle sehid-i aşkı gasl etmek
  cesed âteş kefen âteş hem âb-ı hoş -güvâr âteş
  
  ben el çektim safha-yı hatır u ârâm-ı canımdan
  safa âteş cefâ âteş firar ateş, karâr âteş
  
  ne yapsam bu dil-i mahzunu mesrur eylemem şahım
  gam âteş gam-küsâr aleş temennâ-yı mesâr âteş
  
  ümid-i afiyet besler mi es'ad yârdan hâşâ
  saçar oldukça gözden ol nigar ı gül-i zâr âteş
  
  günümüz türkçesi ile açıklaması:
  
  sevgilim, senin güzelliğinin tecellisinden; belirip ortaya çıkmasından ilkbahar ateş, gül ateş, bülbül ateş, sünbül ateş, toprak ateş, diken ateş.
  
  bütün âşıkları yakan, güzel yüzünün ışıklarıdır. gönül ateş, kalp ateş, ağlayan iki göz ateş.
  
  yüzünün güzelliğinin hayâl ve özlemiyle can ve gönül yansa, şaşılacak ne var? sevgilim, gel de kalbimdeki feryadımdaki ateşi gör.
  
  bu kadar ateşle aşk şehidini gasletmek mümkün mü? cesed ateş, kefen ateş, su ateş.
  
  ben gönlümün şenlenmesinden ve canımın dinlenmesindenn vazgeçtim. safa ateş, cefa ateş, firar ateş, karar ateş.
  
  şahım ne yapsam bu mahzun gönlümü sevindiremem. üzüntü ateş, teselli veren ateş, sevinme isteği ateş.
  
  hâşâ, gül yanaklı sevgili gözlerinden ateş saçtıkça, es'ad afiyette olmayı ümid edebilir mi?