mother and child

• bundan 3 yıl ve daha fazlası önceydi. o gün her şeyin bittiğini hissettim. sanki yaşamımın cenaze törenini izliyordum ve ardından el sallıyordum.
  bir süre de böyle devam etti. yaşamım sona ermiş(!) bile olsa olsa, hayatın kendisi devam akışına devam ediyordu.
  beni bu kadar sabırsız yapan her şey işte bu devam sürecinde gelişti.
  aslında farkında ola ola gittiğimi sanıyordum; sabırsızlığımın, acelemin, paniğimin, endişe ve tasalarımın... gayet farkındaydım işte her şeyin, sözde.
  ancak bu filmi izledikten sonra, uykum kaçtı düşünmekten. farkında olmak ve hissetmek birbirinden başka şeyler, sadece farkında olarak çözüme ulaşmak mümkün değil. biraz hissetmek ve kendi hikayemizin içine girmek gerek.
  hikayemin içine girebilirim, müdehale edebilirim, belki bunun için bu filmin etkisi gerekiyordu ve bu film kendime karşı tahammülümün bardağını taşıran son damla oldu.
  
  genellikle anne - evlat kavramlarına üzerine ilerleyen ve eminim ki onlarca alt metin çıkarılabilecek bu film benim için bir anne - evlat ilişkisinden farklıydı.