beethoven piyano sonatı no. 29

• 4 bolumlu muazzam sonat. tum piyano sonati tarihinde bununla boy olcusebilecek sonat sayisi 5'i gecmez. bestecisinin bizzat kendisi bu yapit icin 'piyanistleri bir ceyrek yuzyil oyalar' demistir.
  
  kanaatimce en iyi yorumcularindan birisi wilhelm kempff'dir. yapit icin yaptigi 1964 tarihli kayitta ^* kendini ve dahi bircok muzisyeni asmistir. ozellikle yapitin 3. bolumunde, beethoven'in yazdigi en buyuk monologda, vardigi muzikal derinlik, sureklilik, denge ve dramatizm akillara durgunluk verir.
  
  ayni yapitin bir de goruntu kaydini almistir.
  
  bu yorumcunun baslikta gecen yapit icin yaptigi kayitlari \ yorumlari daha bir dikkate sayan kilan anekdot asagidaki gibi cereyan eder :
  
  wilhelm kempff, olumunden kisa bir sure once jean sibelius'a bir ziyarette bulunur. 30 yila yakin suredir inzivada yasayan bu yasli besteciye yaptigi ziyaretin sonunda besteci 'senden rica etsem bana hammerklavieri bir kez calarmisin? cok mu sey istemis olurum?' der. kempff piyanonun basina oturur. yapiti seslendirirken sibelius ile adeta beraber caldiklarini, yasli adamin oturdugu yerden muzigi yonlendirdiginden bahseder. yapiti bitirdiginde besteci ona soyle der :
  
  'tesekkur ederim, bir piyanist gibi degil, bir insan gibi caldin'
  
  kempff'in yorumunu bundan daha iyi anlatan bir anekdot olamaz. gercekten bircoklarinin virtuozite sovuna donusturdugu yapiti o insan gibi calmaktadir. dinleyiniz.