memoria de mis putas tristes

• benim hüzünlü orospularım. ismi çok güzel bu kitabın. yazarı desen, yüzyıllık yalnızlık'ı yazmış, daha ne yapsın? o da böyle düşünüyor olmalı ki, fazla abanmamış kitaba. oturmuş 3 gecede yazmış sanki. böyle bir havası var. 90 yaşındaki bi adam ülkemiz standartlarında çoktan ölmüştür. bu yüzden sıkı bir empati ile okuyamadım, kaldı ki bu adam 14 yaşında bir tazeye aşık olacak... tahayyül sınırlarımı aştı dolayısıyla. ben bu kitapta aşkı değil ama, çaresizliği, yaşlılığı, ölümü gördüm. ki bunlar da az şeyler değil. okunası. aşk, eşitler arasında sanki biraz, dengini bulmakta. zaten olmazdı hacı amca senin o iş diyesim geldi sürekli. bi yerinde, kıza birden orospu diye bağırması güzeldi, masumiyet'i hatırlattı. tam havaya girdik kitap bitti. ah bu yaşlılar! sadece canları istedikçe konuşuyor.