işgale gelen orduya ama biz vicdani retçiyiz demek

• vicdani ret, bir secimdir. militarizmi reddetmek, ancak onu doguran sartlari, ekonomik somuruyu, insanlarin kullanilmasini reddetmekle mumkundur, ve buna karsi her insan ahlaki bir sorumluluk duymalidir...yoksa bunu bir insanin savunma ve oldurmeye ne kadar hazir oldugunu sorgulamak, "erkeklik gururu" carpistirmak, sadece sovenist imaji destekler, secim hakki tanimayan baskici rejimleri destekler.
  
  militarizm oldukca, ret de var olacak. cunku reddin amaci, insanlari secim yapmalari icin cesaretlendirmek. yillardir yonetenler icin zorla savastirilmak uzere orduya alinanlar (tabii ki cogunlukla) erkekler oldugu halde, bu baskiyi en yogun yasayanlar erkekler oldugu halde, vicdani retcileri cekinmeden asagilayanlarin, stockholm sendromundan muzdariplerin de yine erkekler olmasi cok ironik.
  
  baskici soylemlerin ve her gun icinde yasadigimiz savas propagandalarinin azalarak bitmesi icin gereklidir vicdani ret. marsla uygun adimda yurumedigi surece kendini erkek gibi hissetmeyen insanlarin azalarak bitmesi icin gereklidir. insanlar bu basit secimi yaptiklarinda zaten isgal, ordu vb. kavramlar kaybolacaktir.
  
  militarist anlayisin ne kadar "erkek egemen" oldugunun ilginc kanitlarindan biri, devletin, vicdani retci erkekleri tutuklar ve hayatlarini cehenneme cevirirken, vicdani retci olan, veya bu alanda eylemler yapan kadinlari, tabiri caizse sallamamasidir. kendi kendini donduren baskici bir sistem kurmustur militer sistemler ve kendi cocuklarini yemekten de cekinmezler.