montla sıç

• allah beterinden saklasın.
  
  ekim ayı başı olmasına rağmen gavur a.ı gibi yanan tahran'da geçiyor olay. tuvalete girmem lazım. o sıcakta üstümde t-shirt, onun üstünde kollarımı ve kıçımı kapaması için uzunundan bir ceket, altında kot, kafamda başörtüm, sırtımda kameramın olduğu çantam, belimde paramı (ki iran'da kredi kartı sistemi olmadığından iran dışındaki bankaların kredi kartları, debit kartları geçmiyor ve yolculuk süresinde harcayacağın paranın tamamını üstünde taşımaktan başka çaren yok) ve pasaportumu koyduğum bel çantam, hepsinin üstünde de çador. bizdeki belden büzgülü etekli, üstü kollu siyah çarşafa benzemiyor. onu vücuduma sabitleyen tek şey, kafamda alnıma denk gelen lastik. gerisine kendim sarınmak zorundayım.
  
  iran hakkında çok şey söylenebilir ve söyleyeceğin hiçbir şey net olmayabilir. iran'da x şöyledir diyemezsin rahat rahat. çünkü aksini ispatlayacak zibilyon tane örnek vardır. bunlara istisna da diyemezsin çünkü genelle başa baş gelen şey istisna olmaz. ama tek bir şeyi net olarak söylemek mümkün: hiçbir umumi tuvalette kapının arkasında çengel olmaz. bu en fena otogar tuvaletinde de, en lüks otelin umumi tuvaletinde de böyledir.
  
  çadoru topla, ceketi kaldır, kotu indir, eğil (evet, alaturka tuvalet), dikkat et ki açtığın bel çantanın kenarları yandan ve başörtün önden yere değmesin, çador tuvalete girmesin...
  
  öyle bir anda bile aklıma gelebiliyorsan, çok büyük adamsın umut sarıkaya. ama beterini yaşamamışsın.