sosyete

• bütün hayatını bunlarla dip dibe yaşayabilme üzerine kurmuş birini tanıyorum. tanıyorum dediysem öyle yüzyüze gelmişliğimiz yok allaha şükür. uzun yıllar evvel bir şekilde nette tanışmışız. msn, facebook derken adamın hayatına birebir şahit olmak durumunda kalmışım. bu arada kaç sosyetik güzeli götürdüğünün çetelesini tutmaya kalksam burdan bizim köye yol olur. şaka maka bizim köy de 900 km. var.
  
  senaryo hep aynı: ayda bir aşık olma, hayatının aşkını bulduğunu iddia etmeler, bol miktarda kutlama ve eğlence fotoğrafları, birkaç kişinin bir araya gelmesinden başka hiçbir esprisi olmayan toplaşmaların haber yapıldığı ne idüğü belirsiz siteler, bol alkol, bol dekolte...
  
  buraya kadar her şey bildik, her şey tanıdık. ama son bir fotoğrafa denk geldim ve anladım ki; sosyetik güzel olmanın bir şartı da gece vakti kartopu oynarken güneş gözlüğü takmak.
  
  yani asıl amaç kartopu oynamanın tadına varmak değil, objektife en ciks halde görüntü verebilmek. kısacası; dostlar alışverişte görsüncülük. oysaki sıradan insanlar kartopu sonrası eve tipi kaymış, burun ve parmakları kızarmış, donuna kadar ıslanmış dönerler.
  
  her daim bakımlı ve zarif görünmek zor zanaat mirim.
  
  allah kimseyi sosyetik olmak zorunda bırakmasın.