being flynn

• serin bir yaz akşamında battaniyenin altında çay eşliğinde sakin sakin izlenilecek güzel bir film. her ne kadar robert de niro'nun son zamanlarda abuk subuk filmlerde oynamasından dolayı acaba izlemesem mi dedirtse de filmin girişinde bu kaygı yok oluyor.
  
  film kafadaki güçlü baba karakterinin başına kötü şeyler geldiğinde insanın neden bu kadar derinden etkilendiğini sorgulatıyor. son zamanlarda yaşadığım ya da tanıklık ettiğim babanın kanser olmasının, sarhoşken düşüp kafayı yarmasının ya da dayak yeyip hastahanede yatmasının, delirip kedi köpek taklidi yapmasının çocuklar üzerindeki etkisi dan dan dan diye suratıma çarptı. nasıl oluyor da bu tür olayların annenin başına geldiğinde daha az etkilenileceğini düşündüm bilmiyorum ama güçlü baba karakterinin sosyal hizmetlerin evsizler barınağına düştüğünde nick'in bocalaması çok etkileyiciydi.