tavşançalı

• samsun - ankara - anamur seyahatlerim olur arada bir. bu seyahat esnasında her geçişimizde içimi ürperten yerleşim birimi. hayalet şehir ya da kasaba dedikleri böyle bir yer olsa gerek diye düşünürüm. şöyle anlatayım. ilk defa samsun - ankara - anamur yolculuğundaydım. bilen bilir; konya ovası boyunca yol dümdüzdür. ne viraj ne yokuş. şöföre de yolcuya da eziyet bir yol. dikkat dağılması an meselesi çünkü. hiçbir aksiyon yok. iyice sıkılmaya başlamışım. ve o buhranlı ortamda kasaba diyebileceğimiz büyüklükte bir yerleşim birimininden geçiyor otobüs. her taraf villa tipi, bakımlı, tek katlı müstakil evlerle dolu. evler gayet bakımlı. pencereler panjurlu, balkonlar ferforje demirli, evlerin bahçeleri bakımlı düzenli felan. ilk başta "vayy bee, ne güzel yapmışlar adamlar memleketi" dedim. ama sonra "dur lan, bişeyler eksik" diye bir ışık yandı çizgi filmlerdeki gibi kafamın üstünde. etrafta hiç insan yok. ne çocuk, ne yaşlı, ne genç, ne bir hayvan, ne bir bakkal market, ne bir işyeri. bütün evlerin kapıları pencereleri kapalı. ürperdim bir an. ilk seferinde tesadüf herhalde diye düşündüm, ama daha sonra defalarca geçtim aynı yerden. her seferinde aynı. yalan olmasın, sadece bir seferinde iki kişi görmüştüm yol kenarında. hatta eşimle ilk gidişimizde de oraya yaklaştığımızda uyardım kendisini. bak dedim az sonra tavşançalı diye bir yerden geçicez dedim. dikkatle bak etrafa dedim. onun da dikkatinden kaçmamıştı. kullandığı cümle aynen şudyu: " bu ne lan, hayalet şehirmi burası"...