my arms your hearse

• bu aralar çok fena halde opeth gazındayım. aslında 10 seneyi geçmiştir opeth'le tanışıklığım herhalde. forest of october ile başladıydı kendisine olan sevgim, o yüzden ilk albümleri dinledimdi zaten eskierde, orchid olsun, still life olsun vesaire. ama benim kafam bir dönem sonra nedense blackwater park'a çok fena takılmıştı ve ilk albümleri bir iki kere dinledikten sonra gece gündüz blackwater park dinler oldum. sonra ghost reveries, watershed falan derken yalan olmuşum.
  
  neyse geçen gün ghost reveries furyasından (ve watershed ile heritage furyalarından sorna) "oha lan ben uzun zaman oldu blackwater park dinlemeyeli" deyip onu dinleyip "ohh be özlemişim" dedim kendi kendime. sonra düşündüm bi baktım, resmen benim orchid dinlemeyeli senelerim olmuş. gaz oldum açtım bi de orchid dinledim. sonra daha da gaz oldum still life dinledim falan derken, bugünümün konusu da my arms your hearse oldu işte. (!)
  
  tam şu anda dinliyorum da. karar verdim, opeth'in kesinlikle başarısız albümü yok. yani aralarından en mesafeli durduğum (still life ile birlikte) 2 albümden biriydi eskilerde. kafamda nedense kötü bir izi kalmış, ama şimdiki müzik bilgim ve kulağımla dinlediğim zaman bir baş yapıt olduğunu farkediyorum. kesinlikle kaçırılmamalı. şahane şahane albüm.!